Systemy uprawy roślin w gruncie
W praktyce ogrodniczej są stosowane różne systemy uprawy roślin. Zależą one przede wszystkim od wielkości plantacji, od sposobu stosowanej uprawy (ręczna, konna i mechaniczna), od uprawianych roślin, jak również od rodzaju ukształtowania terenu.
Spośród wszystkich tych systemów w kwiaciarstwie najczęściej stosowana jest uprawa płaska, uprawa zagonowa, a czasem (na glebach bardzo wilgotnych) uprawa bruzdowa.
Uprawa płaska
Jest stosowana przy produkcji roślin ozdobnych na dużych powierzchniach (np. konwalie, piwonie, róże, uprawy nasienne, szkółki). Obsadzanie lub obsiewanie pola wykonuje się rzędowo. Szerokość międzyrzędzi zależy od sposobu pielęgnowania roślin. Jeżeli zabiegi pielęgnacyjne mają być wykonywane ręcznie, wynosi ona od 20 do 30 cm, przy uprawie konnej — od 50 do 80 cm, przy uprawie traktorowej — od 80 do 100 cm. Zbyt wąskie międzyrzędzia utrudniają zmechanizowanie prac pielęgnacyjnych, powodując niszczenie, wyłamywanie i wyrywanie roślin. Zmechanizowane pielęgnowanie ma — jak wiadomo — duże zalety, przede wszystkim uprawa jest tańsza, a jakość roślin ze względu na korzystne warunki zdrowotne znacznie lepsza. Zmechanizowanie zabiegów umożliwia stałą walkę z chwastami i szkodnikami, polepsza warunki wodne i pokarmowe roślin.
Ujemną stroną zmechanizowanego pielęgnowania są jedynie niższe plony z jednostki powierzchni, gdyż — ze względu na szersze międzyrzędzia — znajduje się na niej mniejsza liczba roślin, w pewnym stopniu można jednak tego uniknąć przez zagęszczenie roślin w rzędach.
Uprawa zagonowa
Ten typ uprawy przeważa w gospodarstwach kwiaciarskich. Stosuje się go na niewielkich powierzchniach uprawnych i przy zastosowaniu tylko ręcznego pielęgnowania roślin. Najczęściej stosuje się zagony szerokości 1,20 m. Zagony są oddzielone od siebie ścieżkami szerokości 30 cm. Wytyczenie zagonów jest zabiegiem prostym. Polega na przedeptaniu wzdłuż wyciągniętego sznura ścieżek, między którymi znajdzie się pas ziemi szerokości około 120 cm. Na glebach ciężkich i słabiej przepuszczalnych oraz w innych szczególnych przypadkach z przedeptanej ścieżki wybiera się łopatą ziemię, dzięki czemu uzyskuje się między zagonami bruzdę. Zależnie od potrzeby bruzda może być płytsza lub głębsza.
Uprawa zagonowa sprzyja wykonywaniu zabiegów z dużą dokładnością, gdyż z obu stron zagona można dosięgnąć ręką do jego środka.