Stosowanie nawozów mineralnych
Normy (dawki) nawożenia w kwiaciarstwie są bardzo zróżnicowane i zależą od zasobności gleb i od wymagań roślin. Są one zwykle podawane w przeliczeniu na czysty składnik, tzn. nie podaje się ilości konkretnego nawozu, lecz ilość składnika pokarmowego; na podstawie procentowej zawartości tego składnika oblicza się potrzebną ilość nawozu, a więc np. jeżeli na daną powierzchnię potrzeba 10 kg azotu, a chcemy go dostarczyć w postaci siarczanu amonu, który zawiera 20% azotu (w 1 kg — 20 dkg azotu), to musimy zużyć 50 kg tego nawozu.
Przy uprawie polowej przeciętnie stosuje się na 1 ha 40—80 kg azotu, 50 —70 kg pięciotlenku fosforu i 80—120 kg tlenku potasu.
Przy uprawie szklarniowej nawozy dodaje się do przygotowanej ziemi, a później zasila się rośliny w czasie wzrostu. Do zasilania zwykle stosuje się 3—4-krotnie w ciągu okresu wegetacji mieszanki nawozowe w ilości 1—1,5 kg na 10 m2 każdorazowo.
Do ziemi przygotowanej dla roślin uprawianych w doniczkach dodaje się nawozy działające powoli, a więc długo. Na przykład do 1 m³ ziemi można dodać 4 kg mączki rogowej (azot), 3 kg mączki kostnej odklejonej (fosfor) i 1 kg 40-procentowej soli potasowej.
Do nawożenia pogłównego roślin w doniczkach stosuje się mieszanki nawozowe szybciej działające. Na doniczkę o średnicy 12 cm daje sic; około 1 g mieszanki, na doniczkę o średnicy 14—16 cm 1—2 g, na doniczkę, zaś o średnicy 20 cm — 4 g. Mieszanki nawozowe można również rozpuszczać w wodzie i podlewać ich roztworem rośliny. Wówczas na 1 litr wody daje się 3—5 g nawozu.