Oprócz dotychczas omówionych ziem ogrodniczych w kwiaciarstwie stosuje się materiały uzupełniające, takie jak torf, piasek, glina, mech i in. Najczęściej służą one do poprawienia struktury ziemi, zwiększenia lub zmniejszenia jej spoistości oraz zwiększenia pojemności wodnej i powietrznej .
Torf. Torf składa się w głównej mierze z mniej lub bardziej rozłożonego mchu torfowca (Sphagnum). Najczęściej dostarczany jest na rynek w balotach. W ogrodnictwie bywają stosowane dwa rodzaje torfów torfy wysokie, zwykle o zabarwieniu brązowym, słabo rozłożone i kwaśne lub bardzo kwaśne, oraz torfy niskie, zwykle czarne, odznaczające się dużym stopniem rozkładu i odczynem obojętnym lub słabo kwaśnym. Większe znaczenie dla produkcji roślin ozdobnych mają torfy wysokie. Ważną właściwością torfu wysokiego jest bardzo duża pojemność wodna, która wynosi od 1000 do 2000% ciężaru początkowego w zależności od stopnia rozłożenia substancji organicznej, czyli 1 część wagowa torfu wysokiego może wchłonąć 10—20 części wagowych wody. Ma on również dużą zdolność sorpcyjną względem niektórych jonów.
Z torfu można przygotowywać komposty: torfowo-mineralny, torfowo-obornikowy, torfowo-fekaliowy, torfowo-gnojówkowy i inne.
Szczególnie dodatnio reagują na dodatek torfu rośliny doniczkowe. Dodanie do wszystkich mieszanek ziemi około Vs torfu zawsze wpływa korzystnie na wzrost i kwitnienie roślin.
Przy uprawie w gruncie stosujemy torf, lub lepiej kompost torfowy, najczęściej do wykładania międzyrzędzi, tzw. mulczowania, czyli ściółkowania. Zabieg ten wpływa bardzo korzystnie na stosunki wilgotnościowe, chroni glebę przed gwałtownymi wahaniami temperatury, przed wypłukiwaniem składników pokarmowych oraz przeciwdziała wzrostowi chwastów.
Piasek. Rola piasku polega przede wszystkim na ułatwieniu krążenia wody i powietrza w glebie. Ponadto piasek jest powszechnie stosowany jako podłoże w mnożarkach do ukorzeniania sadzonek oraz jako dodatek do mieszanek ziemi.
Do wszystkich tych celów najlepszy jest piasek gruboziarnisty, pozbawiony cząstek pyłowych. Taki piasek najczęściej znajduje się w rzekach. Przy pozyskiwaniu jednak piasku rzecznego należy się upewnić czy nie jest on zanieczyszczony i skażony ściekami przemysłowymi.
Glina. Zawiera duże ilości cząstek koloidalnych, które dodane w pewnej ilości do ziemi poprawiają jej strukturę, zwiększają pojemność wodną, a więc zwiększają żyzność. Glina jednak, aby mogła spełnić żądaną rolę musi być poddana działaniu mrozu i procesem wietrzenia, co zwykle uzyskujemy przez trzymanie jej w niezbyt wysokich pryzmach kilkakrotnie przerabianych. W ten sposób przygotowywana glina pozbawiona jest spoistości, gruzełkowata; nie zawiera szkodliwych dla roślin związków, doskonale nadaje się jako domieszka do ziem dla roślin uprawianych w doniczkach.
Perlit. Jest to sztuczne podłoże, stosowane bardzo powszechnie na Zachodzie zamiast piasku przy ukorzenianiu sadzonek. Składa się z silnie porowatych gruzełków o średnicy do 6 mm, białej barwy, bardzo lekkich. Otrzymuje się je w wyniku działania wysokich temperatur (do 2000°) i odpowiedniego ciśnienia na pewien rodzaj skał. Perlit odznacza się wyjątkowo dużą pojemnością wodną i trwałością. Po zdezynfekowaniu przez poddanie działaniu pary lub gorącej wody może być użyty kilkakrotnie jako podłoże do sadzonkowania.