Gnojówka i gnojowica. Gnojówką nazywamy mocz zwierząt z domieszką wody i części stałych. Gnojowica zaś jest to mieszanin; moczu i kału zwierzęcego poddana w zbiornikach fermentacji. Oba te nawozy organiczne mają bardzo duże zastosowanie przede wszystkim przy nawożeniu pogłównym roślin ozdobnych zarówno w szklarni, jak i w gruncie. Wpływają one na bujniejsze rozrastanie się systemu korzeniowego, co jest bardzo korzystne dla wzrostu roślin.
Sposób 'przygotowania gnojowicy jest następujący: bezsłomiasty obornik (krowiak) umieszcza się w beczkach lub kadziach, napełniając je do 1/3 wysokości, a następnie zalewa wodą w proporcji 4 kubły wody na 1 kubeł obornika. Fermentacja powinna trwać od 7 do 14 dni. Tak przygotowaną gnojowicę do nawożenia używa się w dużym rozcieńczeniu; zazwyczaj w stosunku 1 litr gnojowicy na 5—10 litrów wody, a dla roślin bardziej wrażliwych — nawet na 20 litrów wody.
Gnojówka odznacza się dużą zawartością azotu i potasu, mało natomiast zawiera fosforu. W 1 m3 gnojówki prawidłowo przechowywanej i zabezpieczonej przed stratami mocznika znajduje się od 3 do 7 kg azotu i od 5 do 12 kg potasu. W 1 m3 gnojowicy znajduje się około 2 kg azotu, 0,3 kg fosforu i 0,5 kg potasu.
Oba te nawozy należy wprowadzać do gleby szybko, najlepiej za pomocą beczkowych rozlewaczy. Rozlana gnojowica lub gnojówka musi być natychmiast przykryta lub wymieszana z ziemią, aby amoniak został jak najszybciej wchłonięty przez glebę.