Przygotowanie i uprawa ziemi w szklarni
Rośliny szklarniowe wymagają szczególnie starannie przygotowanej ziemi. Najczęściej przy ich produkcji stosujemy różnego rodzaju mieszanki ziemi o składzie zapewniającym odpowiednią żyzność i odczyn.
Przygotowanie dobrej ziemi do uprawy roślin szklarniowych wymaga niekiedy wielu lat. Praktycy-ogrodnicy podają np. następujący sposób przygotowania ziemi dla goździków szklarniowych. Wybieramy pole o glebie gliniasto-piaszczystej, będące w dobrej kulturze, i nawozimy jesienią na wpół przegniłym obornikiem w ilości 500—600 q na 1 ha. Obornik przyorujemy, pozostawiając na zimę rolę w ostrej skibie. Wiosną pole włókujemy, a następnie bronujemy i wysiewamy mieszankę roślin motylkowych. W czasie kwitnienia mieszankę przyorujemy, a pole utrzymujemy w czarnym ugorze. Jesienią, zależnie od potrzeb, stosujemy nawożenie wapnem w ilości 10—15 q na 1 ha i ponownie wykonujemy głęboką orkę przedzimową. t
W trzecim roku uprawy, zależnie od wyników przeprowadzonej analizy zawartości składników pokarmowych, stosujemy uzupełniające nawożenie mineralne; dawki nawozów najczęściej wahają się w granicach 4—6 q superfosfatu, 2-—3 q 40-procentowej soli potasowej i 3—4 q nawozów azotowych na 1 ha. Dla poprawienia sprawności gleby dajemy około 25—35 m³ odkwaszonego torfu ogrodniczego. Do wymieszania tych składników najlepiej nadaje się glebogryzarka lub kultywator. W ciągu okresu wegetacyjnego pole pozostaje w czarnym ugorze, jesienią wykonuje się orkę, a wiosną — po wykonaniu odpowiednich uprawek pielęgnacyjnych — można ją zwieźć już do szklarni, zdejmując warstwę grubości około 25 cm. W podobny sposób można przygotować ziemię w przypadku
konieczności wymiany ziemi w szklarniach z różami, z tą różnicą, że zebranie wierzchniej warstwy z pola i przewiezienie jej do szklarni następuje już jesienią. Metoda taka jest jednak tylko wtedy możliwa, gdy gospodarstwo dysponuje dużym obszarem. W przeciwnym razie przygotowuje sobie odpowiednie mieszanki ziemi na pryzmach lub korzysta z ziemi uniwersalnej. Sposób przygotowania ziemi pod poszczególne rośliny omówiono w części pt. „Szczegółowa uprawa roślin ozdobnych”.
Ziemię znajdującą się w szklarni uprawia się podobnie jak w gruncie, jednakże ze względu na niewielkie zwykle powierzchnie pełne zmechanizowanie uprawy jest bardzo ograniczone. Zależy ono również od sposobu prowadzenia produkcji (nip. od tego, czy stosowana jest uprawa płaska czy zagonowa itp.) Przy uprawie zagonowej można zwykle tylko stosować ręczne przekopywanie za pomocą szpadli lub wideł amerykanskich. Przy uprawie płaskiej bardzo dobre wyniki uzyskuje się przy zastosowaniu glebogryzarki lub pługów obracalnych. Są to najczęściej narzędzia pracujące z traktorem lub też samobieżne glebogryzarki odznaczające się dużą zwrotnością i małymi rozmiarami.
Uprawa ręczna — kopanie i grabienie, jak wiadomo, jest bardzo pracochłonna, ale w szklarniach małych, pojedynczych, zwykle jedynie możliwa, natomiast w szklarniach dużych, blokowych, zastosowanie uprawy mechanicznej jest jak najbardziej godne zalecenia i powinno być coraz szerzej wprowadzane.
Ziemia; w szklarni szybko ulega opanowaniu przez choroby i szkodniki, toteż w celu ich zniszczenia po skończonym cyklu produkcyjnym róż, goździków itp. powinna być odkażana za pomocą pary wodnej (zabieg ten dokładnie omówiono na str. 55).
Ponieważ parowanie nie wszędzie jest możliwe ze względu na brak odpowiednich urządzeń do wytwarzania pary i specjalnych wideł lub bron do parowania, bardzo często zamiast odkażania przed rozpoczęciem nowe j uprawy stosujemy całkowitą wymianę ziemi. Wywozi się wówczas z zagonów ziemię starą, na której rosły uprzednio rośliny, i wypełnia ziemią na nowo przygotowaną.