Fragment ogrodu znajdujący się blisko domu od południowej strony jest osłoniętym, zacisznym kącikiem. Obniżone miejsce otoczone jest murkiem oporowym, ułożonym w kształcie litery L. Otacza on basen, w którym widoczna jest mała fontanna. Takie rozwiązanie zapewnia pożądaną prywatność nie zasłaniając widoku na pozostałą część ogrodu i dalszy pejzaż.
Na stronie obok widzimy, jak można oddzielić kącik od reszty ogrodu w taki sposób, aby stworzyć w nim atmosferę spokoju i wypoczynku. Obie propozycje zachowują murek oporowy, zbudowany z betonowych segmentów w kształcie litery U. Są one ułożone na jednym boku, dzięki czemu powstała szeroka ława. Można też zestawić je tak, by tworzyły stół. Drewniana przesłona w charakterze pergoli wprowadza nastrój odosobnienia.
Poniższe rozwiązanie pokazuje, jak przez ustawienie drewnianej pergoli, opartej na istniejących już belkach wspornikowych, można stworzyć coś w rodzaju sklepienia, na które łatwo wspinają się rośliny.
W obu wypadkach zasadnicze elementy urządzenia ogrodu są takie same. Jednakże propozycja u góry jest prostsza do realizacji, rozwiązanie poniżej zaś nakazuje zamknięcie przestrzeni gęstwiną zieleni, co jest trudniejsze, ale daje większe poczucie prywatności.
Zakątek „trójwymiarowy”, powyżej. Obniżony, osłonięty kącik przylegający do domu, zajęty niemal w całości przez basen wypełniony bieżącą wodą. Po wyżej — miejsce do siedzenia. Połączenie drewna z roślinnością daje interesujący efekt.
Efekt rzeźbiarski, z lewej.
Zagospodarowanie kącika przez ogrodzenie go deskami ułożonymi poziomo. Tradycyjne meble ogrodowe zastąpiły formy betonowe, które pełnią rolę rzeźb, będąc jednocześnie stolikiem czy ławką.
Zakątek z pergolą.Umieszczenie pergoli na wspornikach nad miejscem do siedzenia usposabia do wypoczynku, chętnie zasiadają tu goście. Miejsce to otacza bujna zieleń.
