Nawozy azotowe, fosforowe i potasowe
W produkcji kwiaciarskiej największe zastosowanie mają nawozy azotowe. Po zasileniu nimi rośliny bujnie rosną, a liście nabierają ciemnozielonej barwy. Nawozy te są zwłaszcza potrzebne roślinom o ozdobnych liściach, natomiast rośliny o ozdobnych kwiatach nie powinny być zbyt obficie zasilane azotem, gdyż kwitnienie mogłoby ulec opóźnieniu, a poza tym stałoby się mniej obfite.
Spośród nawozów azotowych największe zastosowanie mają saletry, zwłaszcza saletra wapniowa (zawiera 15,5% azotu) i saletra amonowa (30% azotu). Dobrymi nawozami są także saletrzak (25% azotu) i siarczan amonu (20,5% azotu). Nawozy takie jak saletra amonowa i saletrzak nadają się na wszystkie gleby i pod wszystkie rośliny. Działają szybko, nie zmieniając odczynu gleby. Nadają się do nawożenia pogłównego. Zaraz po rozsypaniu na polu muszą być wymieszane z ziemią. Nawozy amonowe, jak siarczan amonu, woda amoniakalna, są nawozami fizjologicznie kwaśnymi — wpływającymi na zakwaszanie gleby, dlatego można je stosować tylko na gleby zasadowe lub obojętne. Siarczan amonu stosowany jest przede wszystkim w nawożeniu podstawowym.
Spośród nawozów fosforowych w produkcji kwiaciarskiej najczęściej stosowany jest super fosfat (około 18% fosforu) granulowany lub pylisty oraz mączka kostna odklejona (około 30% fosforu). Oba stosuje się przed siewem lub sadzeniem.
Z nawozów potasowych powinny być stosowane wysokoprocentowe sole potasowe, a więc siarczan potasu 48—52% i 40-procentowa sól potasowa; stosuje się ją również przed siewem i sadzeniem.