Ogród przyległy do parku miejskiego
Większość ogrodów przedstawionych w tym rozdziale znajduje się na kontynencie europejskim. Ich projekty są dobre zarówno w sensie konstrukcyjnym, jak i ze względu na połączenie roślin z całością układu. Brak jednak tym ogrodom zróżnicowania szaty roślinnej, ponieważ surowość kontynentalnych zim hamuje rozwój roślin, które z powodzeniem rosną w Wielkiej Brytanii i innych rejonach o podobnie łagodnym klimacie. Obfitość roślin w angielskich ogrodach jest dużą atrakcją dla przybyszów z kontynentu. Daje się tutaj także zauważyć swobodniejsze podejście do projektów ogrodów.
Oto prawie „nowy” ogród w centrum Londynu. Jest to monumentalny układ na dziedzińcu domów z początku XIX wieku, choć noszących niewątpliwie XVIII-wieczne ślady. Ogród w takim otoczeniu musi się charakteryzować mocnym układem, w przeciwnym wypadku pozostanie bez wyrazu. Plan jest prostą szachownicą dostosowaną do wielkości domu, o liniach wyznaczonych cegłami i polach wypełnionych kamiennymi płytami lub trawą. Początkowo kwadraty miały być obsiane trawą i wysypane żwirem, potem uznano, że trawa, jako kontynuacja pokrycia gruntu w przyległym ogrodzie publicznym, będzie bardziej odpowiednia. Aby podkreślić powiązanie z ogrodem komunalnym, pozostawiono wejście w balustradzie. Obsadzenie, chociaż mocno zacienione przez drzewa, jest obfite, jak w tradycyjnym angielskim ogrodzie. Charakteryzuje się mnogością różnorodnych gatunków, co sprawia wrażenie „wylewania się” roślin z grządek.
1 Laurus nobilis
2 Cordyline australis w donicach
3 Stara grusza
4 Mieszane obsadzenia w lekkim cieniu
